Również
aubade [czyt. obaːd]. Za
słownikiem wyrazów obcych Kopalińskiego:
pieśń a. poemat na powitanie poranka; koncert dany pod czyimś oknem, o brzasku; pieśń a. poemat kochanków rozstających się o świcie; muzyka na porannych przyjęciach na dworach magnackich XVII i XVIII w.; uwertura sielankowa (G. Bizet, N. Rimski-Korsakow)
Użyte jako tytuł wiersza Jarosława Iwaszkiewicza:
Aubada
Złożyły się w ornament śliczne eglantyny,
Osypały je lekko drobniutkie brylanty.
W cieniu mojej samotnej jodłowej gontyny
Przyszła radość poranku grać mi sarabandy.
A ty, na tle różanym przejrzystej aurory,
Na srebrnym szczycie wieży jak na brzegu kruży,
Przez ręce sypiąc kwiatów cieliste kolory,
Zrywając liść po liściu ze stulistnej róży.
- Słyszysz?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz