Elukubrat, elukubracja

Utwór literacki o niewielkiej wartości artystycznej, pisany mozolnie przez osobę pozbawioną talentu pisarskiego. (http://pl.wiktionary.org/wiki/elukubracja)

„Zaręba słuchał pobłażliwie wierszowanej elukubracji, gdzie było do syta berżerek, bladej luny, owieczek, mitycznych bogiń i górnie wysławianych amorów. Mdłe to było niczym flaki z olejem, więc doczekawszy się końca wyrzekł rubasznie: (…)"
(Władysław Stanisław Reymont, „Rok 1794", 1913-1918)

„Przyznaję, że pierwszą moją myślą, po zaznajomieniu się z tym elukubratem, było, ażeby szlag trafił tego zwariowanego mechanicznego stwora, który zabił już kilku ludzi — ale opanowałem się."
(Stanisław Lem, „Człowiek z Marsa", 1946)

„Ukochaniem pensyonarek i profesorów literatury jest osoba Marion Crawford, o »czem« nie można mówić z spokojną cierpliwością, jeżeli się przeczytało choć jeden tego piórka sentymentalny elukubrat."
(Adolf Nowaczyński, „Wczasy literackie", 1906)

Seskwipedialiofilistyczny

Związany z zamiłowaniem do długich i skomplikowanych wyrazów.

Od seskwipedalian (bardzo długi wyraz) → seskwipedaliofil (wielbiciel długich wyrazów). Z łaciny.